EDEBİYATI VAHŞİ KAPİTALİZME ESİR EDERSEK EDEBİ ESERLER "İŞPORTALAŞIR"!..
Roman, öykü, şiir, biyografi, felsefe, siyaset ve benzeri tüm edebi eserler, kitaplar; dünü ve bugünü anlama, yarınlara ışık olma adına kaleme alınmış her eser bir değerdir. Yazarın amacı; tarihe yazılı bir imza bırakmaktır bana göre. Okuyucu ne alır, alamaz, takdir her zaman okurundur... Eserin içinde, çocukluk yaşamı, aşkları, ayrılışları, siyasi mücadeleleri, felsefi derinlikler, aydınlanma, inanç gibi değerleri yaşayabiliyorsa, kendini bulabiliyorsa, aydınlanabiliyorsa eser öz değerine ulaşmış demektir. Kişi; iyi bir okuyucu, araştırmacı, sorgulayıcı ve tarih aşığı ise ne yapar eder o eseri elde eder ve okur... Tabiki; her eserin bir emeği vardır ve her emeğin bir alın teri karşılığı vardır. Okur; eserde bir değer bulursa, duyarsa, mutlaka esere ulaşır... Düne, bugüne, yarına yaşamın her alanında bizlere ışık olan, kâh üzüldüğümüz, kâh sevindiğimiz, çoğu zaman beyin algımızın güçlendiren kitapları eserlere mutlaka ulaşırız. Bana göre yazar; duygu birikimini, deneyimlerini, yaşanmışlıkları şiirlerle, öykülerle ve benzeri eserlerle topluma yazılı aktaran kişidir. Güçlü dil bilgisine, anlatım yeteneğine sahip, harflerle adeta dans eden, okşayan, seven, koklayan, o güzel mis kokuları dışarıya beceriyle aktarabilendir bana göre... Yazma güdüsünün önüne, ticari kazanç, hesap kitap geçerse tüm ruh çürür!.. Şiir, öykü, roman dizeleri; doların yeşiline esir olur gider!.. Mütevaziliğin yerini; kibir, kapris, kompleks...
Sevgi ve aydınlatma dilinin yerini, parasal dürtüler alır!..
Ve böylece edebiyat paranın esiri olur!..
Ve birgün; ruhsal edebi güzelliğin yerini, ticari edebiyat teslim alır!..
Facebook Yorum
Yorum Yazın